شعر

من اولش یک قطره بودم

یک قطره ی تنهای تنها

از چشم های نازک ابر

یک شب چیکدم روی دنیا

اما دلم می خواست باشم

آبی ترین شعر خداوند

این بود که آرام خوردم

با قطره های ریز پیوند

گفتم چرا تا آخر عمر

یک قطره ی تنها بمانم

گفتم چرا دریا نباشم

باید بگویم می توانم


ادامه مطلب

+نوشته شده در شنبه 12 آذر 1390برچسب:,ساعت22:18توسط fatemeh | |

از سینه ی چوپان...

چون گردی از نقره...

آرام روی دشت و صحرا ریخت

وآسمان موجی پر از شادی زد...

مانند یک رنگین کمان آویخت...

روی سر چوپان...

و دشت و کوه و آسمان...

یکباره زیبا شد...

+نوشته شده در چهار شنبه 9 آذر 1390برچسب:,ساعت20:15توسط fatemeh | |

یک پرنده

زرد و زیبا

بال های کوچکش را باز

در هوا پرواز

آسمان را

 با دو بالش

خط کشید و خط کشید

آن پرنده را

ولی کسی ندید

آن پرنده

کو؟

کجا؟

چه شد؟

در جهان خط خطی

مشق او

آسمان خط خطی

 

+نوشته شده در چهار شنبه 9 آذر 1390برچسب:,ساعت13:13توسط fatemeh | |

آفتاب مهربان                                                  تاج گل بر سر زده

فصل تابستان گذشت                                        نوبت مهر آمده

کیف های پر کتاب                                             کفش های بی قرار

می رسد از نو به گوش                                      زنگ آغاز بهار

خسته از خواب و خیال                                      خسته از خمیازه ام

می وزد بوی بهار                                              از کتاب تازه ام

توی باغ مدرسه                                                های هوی دوستی

دست های ما پر از                                             رنگ و بوی دوستی

آشنایی های نو                                                 دوستی های قدیم

کیف و کفش من کجاست؟                                    مدرسه ما آمدیم 

+نوشته شده در چهار شنبه 9 آذر 1390برچسب:,ساعت13:13توسط fatemeh | |

وطن ما به جای مادر ماست                                    مادر خویش را نگهبانیم

شکر داریم کز طفولیت                                           درس((حب الوطن))همی خوانیم

چون که حب وطن زایمان هست                               ما یقینا ز اهل ایمانیم

گر رسد دشمنی برای وطن                                     جان و دل رایگان بیفشانبم

+نوشته شده در چهار شنبه 9 آذر 1390برچسب:,ساعت13:13توسط fatemeh | |

ای نام تو بهترین سرآغاز                                               بی نام تو نامه کی کنم باز

ای یاد تو مونس روانم                                                   جز نام تو نیست بر زبانم

ای کار گشای هرچه هستند                                          نام تو کلید هرچه بستند

ای هست کن اساس هستی                                        کوته ز درت دراز دستی

هم قصه ی نانموده دانی                                               هم نامه ی نانوشته خوانی

هم تو به عنایت الهی                                                  آن جاقدمم رسان که خواهی

از ظلمت خود رهایی ام ده                                           با نور خود آشنایی ام ده

+نوشته شده در چهار شنبه 9 آذر 1390برچسب:,ساعت13:13توسط fatemeh | |

مسلم اول شه مردان علیست                             عشق را سرمایه ی ایمان علیست

از ولای دودمانش زنده ام                                    در جهان مثل گهر تابنده ام 

قوت دین مبین فرموده اش                                  کائنات آیین پذیر از دوده اش

خاکم و از مهر او آیینه ام                                     می توان دیدن نوا در سینه ام

هر که دانای رموز زندگیست                                سر اسمای علی داند که چیست

ذات او دروازه ی شهر علوم                                  زیر فرمانش حجاز و چین و روم  

عشق با دشوار ورزیدن خوش                             چون خلیل ازشعله گل چیدن خوش

در جهان نتوان مگر مردانه زیست                        همچو مردان جان سپردن زندگیست 

+نوشته شده در چهار شنبه 9 آذر 1390برچسب:,ساعت13:13توسط fatemeh | |

به گیتی بهتر از دانشوری نیست                         به جز دانش به گیتی مهتری نیست

سری سخت و دلی ستوار باید                            که کار دین و دانش سر سری نیست

ز دانشور سخن باور توان کرد                              که نادان هرچه گوید باوری نیست

به نادان داوری بردن نشاید                                 که جز دانش به گیتی داوری نیست

ز دریای خرد گوهر توان جست                             که دریای بدان پهناوری نیست

ز نادانی سوی یزدان پناهم                                  که نادانب بجز بد گوهری نیست

به راه دانش ای مرد خردمند                                 زیانی برتر از تن پروری نیست

 

+نوشته شده در چهار شنبه 9 آذر 1390برچسب:,ساعت13:13توسط fatemeh | |

یوسف آخر زمان آید به دوران غم مخور

                                                  کلبه ی احزان شود روزی گلستان غم مخور

بی حضورش چند روزی دور گردون گر گذشت

                                                   دائما یکسان نباشد حال دوران غم مخور

چون امید وصل او هر لحظه هست و ممکن است

                                                  در فراقش صبر کن با درد و هجران غم مخور

حال ما در فرقت پیغمبر و اولاد او

                                                  جمله میداند خدای حال گرداند غم مخور

فیض اگر حال فنا بنیاد هستی بر کند

                                                 کشتی آل نبی داری ز طوفان غم مخور

در جهان گر از حضورش دور باشی فیضیا

                                                 روز موعودش رسد دستت به دامان غم مخور

+نوشته شده در چهار شنبه 9 آذر 1390برچسب:,ساعت13:13توسط fatemeh | |

ماه

روشنی اش را

در سراسر آسمان

می پراکند

و لکه های سیاهش را برای خودش نگه میدارد

گر ما از او بیاموزیم

عشق ورزیدن را

+نوشته شده در چهار شنبه 9 آذر 1390برچسب:,ساعت13:13توسط fatemeh | |

دنیارا خیره کردند

با آنکه در دستانشان جز سنگ نبود

چونان مشعل ها درخشیدند

و چونان بشارت از راه رسیدند

ایستادگی کردند,خروشیدندوشهید شدند

آه,ای لشکریان خیانت ها و مزدوری ها!

هر قدر هم که تاریخ درنگ کند

به زودی,کودکان سنگ,ویرانتان خواهد کرد!

ای دانش آموزان غزه!

به ما بیاموزید

که چگونه سنگ در دستان کودکان

حماسه می آفرینند؟

ای فرزندان غزه!

با تمام توانتان بتازید و

در راهتان استوار بمانید

در گستره نبرد هاتان پیش بروید.

ای دوستان کوچک ما,سلام

برای چیدن زیتون مهیا باشید

در لحظه هایی که درختان زیتون بارور می شوند

و وطنی تازه می شود در چشم ها

و افقی دیگر نمایان

چهره ی قدس درخشان و

رخساره ی فلسطین پر فروغ و تابان می شود

و  شمایید که این گفتاره را

به واقعیت می رسانید 

+نوشته شده در چهار شنبه 9 آذر 1390برچسب:,ساعت13:13توسط fatemeh | |